Op deze Nationale Franse Feestdag ook even tijd voor een serieus stukje, een afscheidsstukje voor onze Toos, speciaal voor haar op dit blog.

Want Toos was één van onze grootste blog-fans, dat was zeker!!! En wie was Toos? Bijna een deel van de familie van PP, want ze was meer dan 40 jaar de overbuuv in de straat waar zijn ouders tot een aantal jaren hebben gewoond, en waar PP dus ook heel wat jaartjes heeft doorgebracht. Tot ie uit huis ging. Hij leerde nog tennissen van Toos en Ab (haar man, die al heel wat jaartjes geleden overleed), heeft er nog klusjes aan en om het huis gedaan, en altijd werd er nog weer een bezoekje aan haar gebracht.

Of dat nu was toen PP al uit huis was, op kamers zat en studeerde, of sinds wij elkaar al kenden. Altijd werd er even een praatje gemaakt met Toos. Ze was het zeker niet altijd overal mee eens, maar dat Frankrijk-verhaal van ons vond ze geweldig!! Dus als we ofwel samen, ofwel apart in NL waren gingen we altijd even langs. En werden toen ‘ondervraagd’ over wat we op het blog nu weer hadden gedicht. Het leukst vond ze de meest kritische stukjes, dat was haar ook op het lijf geschreven, en ook de ontwikkelingen van eerst de hondenpuppen en daarna sinds ze volwassen waren vond ze geweldig!

Het allerleukst was als we samen in NL waren, met honden, en dan even met de honden langs op nummer 21. Dat die viervoeters vervolgens tot in lengte van dagen nog te vinden lange haren achterlieten op haar kleed, of dat ze alles met 1 stevige zwaai met hun staart van de tafel af zwiepten deerde haar niet. Even knuffelen met ze, dat was het leukst!

Ze werd helaas rap slechter, het laatste bezoekje dat we gezamenlijk aan haar brachten in februari was in het verpleeghuis in Zevenaar, maar wat vond ze het ook weer leuk toen. En het was toen ook nog echt Toos die je zag, wel veel moeilijker in spraak, maar op die dag goed ‘bij’.


Vol belangstelling, ze genoot nog van de verhalen en ook van het gepunnikte poesje dat ik voor haar mee nam. Het moest overal mee naar toe.

In maart was het laatste bezoekje, toen ging ik samen met schoonma en de andere buuv Geeke nog even bij haar langs, maar toen was ze al heel slecht.

En toch kwam er met de verjaardag van PP nog een kaartje, geschreven door haar ‘secretaresse’, zoals ze haar zus Greetje gekscherend daarin noemde. En zelfs toen nog humor erin.

Toos, we zullen je missen, maar je zult altijd een beetje bij ons blijven!!