Ferme Beauregard Les Pyrénées

Zoals gezegd, reisdoel op 10 juni was Oradour sur Glane, laatste tussenstop op de reis terug naar huis. Waren we vorig jaar al geweest, al zo onder de indruk, en nu wilden we er eens alleen rond kijken. Zonder foto’s maken, dat leidt af, en dus op weg.

Aangekomen in Oradour was het rond lunchtijd, en we dachten even ergens een leuk lunchmenuutje te gaan scoren. Kwamen we in het centrum aan, wel errug druk. De camperplek was zonder problemen te bereiken, maar in het centrum alles afgesloten. Huh?? En allemaal mannen in zwarte pakken, en mannen in uniformen. Rondom het gemeentehuis.

PP zei als geintje: goh, het lijkt wel of Macron hier komt…. het werd steeds drukker, en toen toch maar even gegoogeld…. En jawel!! Macron werd weer (terug) verwacht. Hij bleek daar in de ochtend in het oude dorp een hele bijeenkomst te hebben bijgewoond ter herdenking van die 10e juni 1944, en in de middag zou hij nog terugkomen om het Livre d’Or te tekenen. Wij hadden ons helemaal niet gerealiseerd dat dat de 10e was, en nu ook…. We zaten zo in de vakantie-mood…..

Snel maar even een stokbroodje gescoord en ook gaan wachten. En jawel: daar kwam de hele stoet!!

En hoeveel Macron wil je hebben op de foto??? PP heeft hem nog een hand kunnen geven, zo dichtbij konden we komen!!! Ongelofelijk, dat je dit zo toevallig mee kunt maken….

Na dit evenement lekker rustig teruggelopen naar de camperplek en daar eerst even geproost en vervolgens zelf een happie gemaakt. Ook helemaal niet verkeerd.

Ondertussen de onderdelen van het onderweg gehaakte Aapje Ankie bij elkaar gezocht, en alvast wat verbonden. Heerlijk….

Dit alles uiteraard onder toeziend oog van de piemels. In de schaduw. Van de struik. Met scheef oog op wat er evt. van de tafel zou vallen….. eh…. van de tafel vallen….

De volgende dag uiteraard het voorgenomen bezoek aan het Memorial Center van Oradour gebracht

en toen het laatste traject naar huis begonnen.

Om ons totaal te laten verrassen thuis door de meiden, die alle bij elkaar gespaarde stekken uit elkaar hadden gehaald, alles wat gevuld kon worden aan bakken daarmee vulden en en passant ook nog allerlei onkruid uit de tuin verwijderden. Zo’n klusje dat altijd op de to-do-lijst blijft staan, maar ook altijd weer naar onderen verhuist op die lijst als er iets anders ineens weer belangrijker blijkt….

Wat een werk hadden ze verricht, en wat zag het er goed uit!!! Nu bijhouden…

Oh ja, en dan vergeet ik nog een grappig verhaal te vertellen. Een handig gebruik van de Social Media!!!

Rijden we net bij het laatste Peage poortje bij Toulouse, stopt PP abrupt, want er ligt een portemonaie op de weg. Konden we nog net voor onze wielen weg rapen, en eenmaal door het poortje bedenken wat ermee te doen. Inhoud was wat klein geld, maar vooral belangrijkere zaken: bankpas, pas van de universiteit van Pau, carte vitale etc. Maar… dus ook een naam hierop, en onderweg naar huis gekeken op internet. Op Facebook vond ik deze dame terug, en via de handige functie van het persoonlijk bericht dat je tegenwoordig met messenger op je telefoon kunt combineren, haar een bericht gestuurd. We waren net thuis toen ‘bling’, jawel. Bericht terug: het was inderdaad haar portemonaie!!! Zo fijn dat we ‘m gevonden hadden. Even samen met haar o.b.v. foto’s gecheckt of alles er nog in zat en dat bleek zo te zijn, en gegevens uitgewisseld. Zij maakte de verzendkosten aan ons over, en wij verzonden het pakketje. Leve de Social Media!!!! Hoezee!!!

Zoals gezegd kwamen we heeeeel laat aan in Frankrijk, in Chartres helemaal. Eigenlijk waren we helemaal niet van plan om zover door te rijden in 1 keer, maar gezien alle perikelen op de heenweg en ook al het 1e deel van de terugreis reden we door. PP had er zin an, en Parijs reden we dit keer zonder problemen voorbij, alhoewel de afslag die we moesten hebben richting Chartres helemaal was afgesloten, maar via een omweg reed het toch lekker door. En een hele rustige plek (dachten we, bleek toch aan een redelijk drukke weg) net aan de rand van Chartres… met ’s avonds bij aankomst al een mooi uitzicht!

De volgende dag rustig aan gedaan en Chartres uitgebreid bezocht. Echt de moeite waard! Zelfs nog voor een volgende keer ….

Een stukkie afgedaald en Chateaudun nog bezocht. Ook daar mooie dingen te zien, en er was een camperplek, maar daar kon je amper de deur fatsoenlijk open doen, zo krap waren ze. En ja, we willen wel graag dat de piemels op een stukkie gras kunnen liggen.

Dus even een wandelingetje door het dorp gedaan

en een kilometer of 5 verderop in St. Denis les ponts een prachtig grasveldje gevonden om te staan en rustig te overnachten.

Tenminste… dat dachten we weer. Dit keer lag het niet aan het langsrijdende verkeer, maar regen, hagel en onweer. Niet normaaaaaal!!! Het ging me tekeer. Echt zo’n geweld dat je ’s morgens heel voorzichtig de deur van de camper open doet om polshoogte te gaan nemen. Maar: geen schade, en weer prima weer met zon dus….

De volgende dag weer verder, uiteraard stonden ook deze reis weer wat Plus Beaux Villages op de planning. In de richting weer van huis dan hè?

Lavardin

en Crissay-sur-Manse waar we een keer ècht heel rustig overnachtten….

Overigens waren deze 2 laatste Plus Beaux Villages in onze ogen (jaja, ik weet het: we zijn verwend geraakt!) aardig, maar zeker niet ‘Plus Beaux’ waardig. Neem bijv. ‘ons’ Carla Bayle: veeeeeeel mooier. Maar goed.

En de volgende dag door naar de laatste tussenstop: Oradour sur Glane!!!

Het is inmiddels 2 juli, en het èchte hoogseizoen is begonnen. Voor ons begint het deze week ook. Eerst met 1 kamer en 1 gite maar gaandeweg de week lopen de kamers goed vol, en vanaf volgend weekend ‘volle bak’. Dus nu nog even een vakantieverslag van toen we (nu al weer een maand geleden…) in NL waren. In 3 delen… voor ons ook nog even nagenieten nu we de foto’s weer bekijken!!

De dag na Pinksteren, we schrijven 6 juni, in de ochtend even snel de NL boodschappen ingeslagen. Want ja, we willen onze gasten toch wel hagelslag kunnen aanbieden bij het ontbijt, en de hele zomer toch ook satésaus kunnen maken bij de bbq…..
En uiteraard werd er even heeeeeel snel tussendoor genoten van een NL lekkernij… yum!

Daarna vervolgden we de reis incl. camper en uiteraard ook de piemels, richting Zutphen, naar vrienden Esther, Tom en de kids. Want 6 juni 1997 was een hele mooie dag voor hen: hun trouwdag!! En bij het afscheid die dag kregen alle aanwezigen een klein flesje ‘vin d’amitié’, dat PP wonder boven wonder in tweevoud had en ook had bewaard. Op zich al een hele prestatie, want in die 20 jaar heeft ie heel wat verhuizingen en omzwervingen gemaakt.

En wat is dan mooier om 20 jaar na dato die flesjes ‘even’ langs te brengen…..

Echt helemaal verrast waren ze!! Zelf hadden ze de flesjes niet meer, dus pronken ze nu bij hen in de collectie!!!

Het was een supergezellige avond, muzikaal begeleid door o.a. Hugo die prachtig piano speelt!! En zoooo relaxed ook met onze ‘kids’ erbij….. (oh ja, en heerlijk gegeten!!!).

We kregen zelfs Esther zo gek dat ze de zolder op dook en haar trouwjurk opzocht en daar ook meteen weer in kon. Chapeau!!!! En hij staat haar nog steeds geweldig!!!

En even de trouwfoto’s kijken met de kids, ook leuk!!

We overnachtten op de oprit, lekker rustig! De volgende dag nog even een gezamenlijk vroeg ontbijtje, en een wandelingetje met de honden waarna we nog even teruggingen op de koffie bij moeders. Even afscheid nemen van haar en buuv Jans, en snel weer door naar de volgende afspraak: de familie De Bruijne op hun vakantiestek in Arnhem! Helaas lieten de weergoden ons in de steek, maar toch was het weer een geweldig weerzien, zoals altijd. Wat werden we weer verwend met soep, broodjes etc. En weer lekker gelachen! En even heerlijk geknuffeld met hun logeetje…..

En toen?? Weer richting La Douce France…… Nederland wilde ons echter nog niet direct laten gaan, want we kwamen in een vette file nog voor Eindhoven, en daarna had België wat problemen (understatement: in alle richtingen stond het vast), maar uiteindelijk kwamen we heeeel laat in de avond in Frankrijk aan.