We hadden al jaren het plan om eens Kerst buiten de deur te vieren, maar op de een of andere manier kwam het er steeds niet van. En kookten we gezellig steeds heel uitgebreid voor een leuk klein groepje bij ons thuis. Met uiteraard de gevulde kalkoen…
Zo niet dit jaar. Eindelijk ons plan van buiten de deur vieren ten uitvoer brengen. Alleen… dat weer hè? De Ardèche, waar we eigenlijk naar toe wilden gaan, viel al snel af. Koud(er), nat(ter), dan maar dichter bij huis. Of… toch naar de zon, Sinterklaas achterna?? Tja, ook daar geen stabiele voorspellingen.
Zo kwamen we toch weer in de Aude terecht. Aan het Canal du Midi. In Le Somail. Geweldig!
Echt rustig daar, maar ook niet te rustig. We stonden vlakbij het wijnchateau, waar ook enkele gites gevestigd zijn. En daar was een echt Frans familiefeest gepland, wel grappig om dat gade te slaan. Al ruim voor Kerstavond werd alle voorraad aan voedsel, drank en cadeaus binnen gebracht, en ook de Kerst zelf was het een aan en af rijden van auto’s. En als het donker werd werden de overblijfselen aan flessen, cadeauverpakkingen etc naar de bakken gebracht…. stel je voor dat iemand dat zou zien, haha!
Ook Le Somail had zijn best gedaan met een uhhh wel apart versierde Kerststal….
Ik zeg: Kerst is geen Kerst zonder Minion 😉
Het weer was prima, we konden een prachtwandeling maken, en ook ons Bajoutje genoot.
Prima menu ook, Maitre Paul had van tevoren thuis al een gevulde rollade gemaakt, en uiteraard moest de foie gras ook worden verorberd…
De volgende dag een echt – niet zelf geschoten hoor – stukje hert, gevolgd door het sublieme toetje: Viennetta smaak Crème Brulée!!!! My favorite…
Kortom: top! En zoals gezegd genoot onze Bajou ook!!! Wat ie niet meer zo leuk vindt nu is de ontmoeting met andere honden. Zeker niet als deze dan druk zijn en ineens op hem afrennen. Kan ie ineens heel goed van zich af bijten blijkt! En maar goed ook, want zijn beschermheer heeft ie niet meer. En dat is duidelijk toch wel aan hem te merken. Vinden wij dan. Maar, of dat echt zo is of dat het zo is dat wij hem nog steeds zo missen en dat projecteren?? Tja.
Wat hem wel lekker afleidt is zijn Kerstcadeautje. Nèt voor we vertrokken kregen we nog een heel lief pakje uit NL.
Met voor mij o.a. punnikbolletjes (what else??), voor PP een lekker dik boek, lekkers met veel calorieën voor ons beiden en voor Bajou een Duck!
Hij is er zo blij mee! Loopt er heel trots mee rond, en zelfs als ie slaapt ligt ie bij hem. Dankjewel tante Margreet en ome Peter (en Just)!
Heeft de wortel (in de wandelgangen ‘piep’ genoemd) afgedaan? Nee hoor, alleen doet de piep het niet meer en heeft ie het groen van de wortel kapot geknaagd, dus tja… to piep or not to piep zullen we maar zeggen…
Toen het ook in Le Somail op de in Frankrijk niet bestaande 2e Kerstdag weer ging waaien, keerden we weer huiswaarts. Om daar al weer van een hele stralende zonnige dag te kunnen genieten. En als het de komende dagen volgens voorspelling verloopt blijft dat zo… Fijn! Kunnen we tussen de computerbeslommeringen, en nog wat van die dingen soms buiten ook weer even genieten!
En iedereen weet het hè??
