Jaaaaah! Echt!!! Ik schreef toch al: iets leuks te melden??
Nou, hier is tie dan: onze Pipo! Al direct aan het genieten in het zonnetje in de Franse Pyreneeën!
Het was toch wel errug stil nadat ook Bajou (vorig jaar maart al weer) overleed, en dus keken we al een tijdje om ons heen of we niet een andere 🐾 een nieuw huis konden bieden. PP had sterk de voorkeur voor een griffon-achtige, zoals Bajou ook was. Een viervoeter met bèst een karakter, maar ook met een hart van goud en niet al te klein qua afmeting (want daar wil baasje ècht niet mee lopen🙈).
En ja: gevonden! Uit het dierenasiel (hier de SPA genoemd), hij is ongeveer 4-5 jaar oud voor zover ze in kunnen schatten, en hij heeft ruim een jaar in dat asiel gezeten.
Voor ons onbegrijpelijk, want hij kwam direct op ons af toen we er aan kwamen, gelijk aan te halen, gek op knuffels en nu hij 1,5 week hier is zit ie als het ware al aan zijn baasje vastgeplakt 😂.
En dan niet alleen omdat er iets te halen valt hoor! Ook als ie even weg is, dan wordt ie sterk gemist en alvast even aan het raam gekeken of ie er al weer aankomt 😁
Uiteraard moet ie er bij het klussen ook bij zijn, maar ja, zeg nu zelf: je kunt het slechter hebben als hond!!
Tijd nu ook voor een nieuw statieportret 😍
Ook nog geprobeerd een familieportret te maken, maar dat lukte (nog) niet helemaal. Als we zo gaan zitten wil ie alleen maar spelen, of ècht helemaal tegen ons aan hangen en instorten. Smelt ❤
Overigens is op deze foto wel duidelijk te zien dat we alle 3 dezelfde kapster bezoeken 😇.
Nu nog verder werken aan het leren (her) kennen van de diverse geluiden, mensen en situaties. Want schrikken doet ie best nog wel eens, maar ja, ga jij maar eens een jaar in een hok zitten met allemaal blaffende honden om je heen ….
Hij genoot al direct van de rit naar huis met de camper, en toen we afgelopen weekend even richting Lac Montbel afreisden, vond ie het ook prachtig! En dat was het ook.
En zo had ik 2 Valentijntjes op 14 februari jl. 💕
En gelukkig kònden we afgelopen weekend er ook even uit, want tot die tijd waren onze op- en afritten afgesloten door de werkzaamheden aan de waterleiding.
Om nog maar even mijn tekst van het vorige blogstukje te herhalen: wat een zooitje! Ook nu, nu het lekker heeft geregend in de afgelopen dagen en er dus heerlijk blubber ligt, en het stukje weg dat nog heel was naar de hoek toe nu door de zware vrachtwagens met grond ook kapot is gereden. Zouden we nu echt als het helemaal af is een mooi nieuw wegdek krijgen?? ✌✌
