Dit zou de titel zijn geweest van het boek dat mijn lieve schoonpa zo graag nog had willen schrijven over zijn ziekte en vooral de onmacht…. maar helaas, dat is er nooit meer van gekomen.
Gisterennacht, op 24 september, is ie overleden. Wat een slopende K-ziekte die Parkinson!!! Gevangen zitten in je eigen lijf, goed bij de tijd zijn maar niets meer kunnen uiten of doen omdat het lijf niet meer mee wil.
Heel moeilijk om dit laatste slopende proces van de afgelopen dagen die echt een crime waren voor lieve schoonma en de broers, vrouwen en kinderen die om hem heen hebben gezeten, op afstand te moeten volgen. Want even heen en weer zat er niet in, we hebben nog steeds gasten.
Zo lief al het medeleven van de gasten die we vanaf begin september hadden en die al op de hoogte waren, en van degenen waarvan wij vonden dat we ze al even op de hoogte moesten brengen gisteren. Dankjulliewel!!!!
