Dat is het nog steeds met het weer. Veeeeeels te veel regen, te nat dus, en als die zon dan schijnt is ie veeeeeeels te warm om in te zitten.
De Pyreneeën kwamen ondanks die afwisseling af en toe nog weer heeeeeeel mooi in zicht!
Toch hadden onze gasten van vorige week een goede week, zowel om wat te doen in de omgeving, voor een leuke wandeling vanuit huis onder leiding van PP.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Zaterdag was de vide-grenier in Lezat. Tuurlijk gingen we even neuzen. Maar behalve een leuk shirtje verder nix gescoord. We worden ook wel wat kritischer hè?
Op zich ook wel jammer dat er steeds minder kraampjes komen…. maar dat zal wellicht nu ook wel met het weer te maken hebben. Gelukkig was het prima weer voor een vide-grenier.
Wat ook grappig was, was dat ze een dansgroepje hadden uitgenodigd om de boel op te leuken.
Zondag bijtijds uit de veren, want onze gasten vertrokken weer, met bestemming Bretagne. En dat was nog wel een paar honderd km’tjes rijden.
Zodoende waren we ook bijtijds weer in Lezat om dit keer de prachtig neergelegde bloemetjes te bekijken. Een kleine impressie:
Oh ja, en er kwam ook een rare ‘dame’ in beeld… uiteraard moest de andere rare dame daarmee op de foto….. kon niet missen!!
We wachtten de processie zelf niet af, we hadden nl. nog iets anders op de planning staan: een wandeling. Van 2 kanten hadden we begrepen dat de weg die heel vroeger vanaf onze achterburen naar Artigat had gelopen ‘vrij’ was gemaakt, dus die wilden we wel eens gaan lopen. Zo gezegd, zo gedaan.
Nou ja… zo gedaan…. dat lopen was helemaal geen probleem. Maar het vinden van het juiste pad…. dat was heel wat anders. Om een heel lang verhaal (en een lange wandeling 
kort te maken)…. we kwamen er niet uit. Ergens moesten we het stroompje over, maar konden dat punt niet vinden.
Het was overigens best een leuke wandeling hoor, maar we kwamen niet uit waar we moesten, nl. bij Jik en Mike onze achterburen. Omdat we hadden afgesproken om daar toch even te gaan buurten, gingen we er na thuiskomst met de auto even heen. En spraken daar direct met Jik af om een nieuwe poging te gaan wagen, maar dan vanuit hun kant. Want zij wist precies waar we het stroompje beneden in het bos zouden moeten oversteken.
Gisterenochtend de tocht daarvandaan aangevangen. Onder de vakkundige leiding (en uitleg, wat ook super was!) van Jik zelf. En gezellig begeleid door hun viervoeters.
En…. jullie hadden het al bijna kunnen raden: we stonden zondag gewoon bij dat punt van oversteken van het stroompje. Had er zelfs nog een foto van gemaakt….
Hoe simpel soms!! Als je het weet dan hè?
In ieder geval was het gezellig om zo door het bos te wandelen, heerlijk droog onder de bomen, want inmiddels was het weer gaan pleuen ….. zodra het wat droger is (want nu zijn de paden helemaal ondergelopen en glibber je gewoon naar beneden) gaan we ‘m weer lopen en uitzetten voor de gasten. Helemaal leuk!
