Och jee… al weer bijna een maand voorbij na ons laatste stukje blog. En wat voor een maand….. een bijna volledig volgeboekte maand in gites èn kamers. En dat laatste nog met behulp van Booking, alwaar de last-minute-boekingen om de oren vlogen de laatste dagen. En een erg leuke club gasten in totaal gaven….
Meerdere Franse koppels gehad in de kamers o.a. die vanaf hun wandeltochten in de Pyreneeën nog even op de terugweg een overnachting deden. Of degenen die ècht voor een rustige paar dagen kwamen. Of wat familytime zochten.
En wat dan heel erg goed doet (zeker als je toch wel begint te voelen dat je al een weekje of 4 achter elkaar een uurtje of 18 a 19 per dag ononderbroken op de benen bent) dat ze zonder uitzondering arriveren en direct ‘WOW, quelle vue’ roepen, en vervolgens de eerste 5 minuten niet meer uitgesproken raken en de superlativen om de oren vliegen. En gelukkig tot nu toe ook tot uitdrukking komt in hun cijfers op Booking… Errug fijn!
En we maakten weer van alles mee in de laatste maand. 4x een dubbele gitewissel, heul veul vers gebakken broodjes/croissantjes/chocootjes (PP mag zich inmiddels wel ‘meesterbakker van Ferme Beauregard noemen), heeeeeeeel veel mee-eters (gezellig!) en gisteren dan het ‘grote’ afscheid van het hoogseizoen.
Inmiddels ook de was al weer bijna achter de rug, strijk is gesorteerd en kan aan begonnen worden, en dan hop, op naar het naseizoen. Waar nu de boekingen ook voor beginnen te lopen. Fijn!
En zowaar… wat we niet eens hadden verwacht, is Bajou er nog steeds bij. Nadat ie er weer eens errug slecht aan toe was (ook tijdens deze drukke weken nog gebeurd, juist op die 3 dagen-aaneen-42-graden) krabbelde ie gewoon weer op. En hielden we ze beiden angstvallig binnen, om weer zo’n situatie te voorkomen. En dat hielp. En nu… vertedert ie iedereen weer. Want… hij heeft een speeltje gekregen van één van zijn grote vriendinnen, een wortel. Die piept. En die ie overal mee naar toe sleept. Zelfs met uitlaten moeten we hem dwingen ‘m thuis te laten, want anders kunnen we langs de gelopen weg gaan zoeken. Dus zo worden onze gasten door hem begroet:
Zelfs de Franse gasten – over het algeheel genomen bang voor grote zwarte honden – vinden ‘m tè schattig: maar ja, weersta maar eens een grote zwarte hond met mooie kraalogen, een wortel in zijn bek en een luier om… hahaha!!
Er zijn nog enkele heel speciaal te vermelden gebeurtenissen/foto’s, zoals bijvoorbeeld een prachtfoto van de melkweg, genomen uit onze tuin. Maar die ga ik later nog even apart publiceren. To be continued dus…
