Net voor mijn verjaardag schreef ik al over 1 van onze katten, Ling, (door mij ook vaak Tinkerbell genoemd) , dat we hoopten dat ze nog even mee kon, maar dat ze snel aan het aftakelen was. Zo zeker ook de laatste maand, waarvan de laatste week het een hoop vocht op pootjes was, inmiddels ook stokdoof en steeds door haar achterpoten zakkend. 2 Jaar geleden waren al tumoren in haar nek geconstateerd, maar gezien haar hele ziektegeschiedenis en zwakke gestel (het eerste jaar van haar leven moest ik min. 2x per week naar de dierenarts met haar, en ook daarna bleef het aanmodderen: steeds diarrhee, ontstoken ogen, niesbuien en noem maar op) waar men nooit een naam aan heeft kunnen geven, hadden we toen al besloten haar lekker te laten doorleven totdat ze er pijn/last van zou krijgen. En dat was nu duidelijk het geval. De honden moesten toch ook voor hun vaccinaties, dus vanochtend de knoop doorgehakt. Ook de veterinaire vond het de hoogste tijd voor haar.
Ze heeft nu een mooi plekje onder de walnootboom gekregen, net een stukje onder Roeb die vorig jaar de strijd moest opgeven, op de bejaarde leeftijd van ruim 16 jaar.
Maar ze verdient nog zeker 1 heel mooi plekje op ons blog: Tinkerbell, mijn vriendinnetje: een eigenzinnige Britse Korthaar, die haar hele leven strikt op dieet was, maar een moord deed voor spaghettislierten en sperziebonen. Toch mooi 11 jaar en 8 maanden geworden ….
