in Toulouse, eindigde met een langdurig garagebezoek. En ook dat in Toulouse….
We dachten vanmiddag even lekker de benodigde buizen voor de open haard te gaan halen, als ook wat andere boodschappen, zoals de nodige aanvullingen voor de Indische specerijen etc.
Maar… eenmaal aangekomen in Toulouse, begonnen ineens alle lampjes in het dashboard aan te gaan, maar km-teller en andere tellers zoals klok e.d. deden het niet meer, kortom…. probleem!! Zeker toen ook ‘STOP’ in het dashboard lelijk rood begon te knipperen…. Tja, wat dan. Bellen met de ‘Assistance Peugeot’. Nu heb ik zelf totaal geen verstand van auto’s, en PP kun een enorm bouwpakket geven voor een pand o.i.d. maar auto’s….. Dus…. Na een behoorlijke tijd met hen aan de lijn te hebben gehangen, werden we doorverbonden met een techneut, die op mijn vraag of ik nog wel zou kunnen rijden naar een garage in de buurt (want rijden deed de auto nog wel…) bevestigend antwoordde. Alors….. leve de Smartphone!!! Die navigeerde ons binnen no-time naar de dichtstbijzijnde Peugeotgarage in de binnenstad van Toulouse.
Aldaar eerst een uur wachten, maar goed, uiteindelijk kwam er een technicien die snel wat contacten los en vast had gemaakt, waarna de auto geen mankementen meer leek te vertonen. Alhoewel…. de beste man wel aangaf dat we wellicht met mazzel ‘DE ARIEGE’ nog wel zouden kunnen halen, omdat ik weleens een probleem zou kunnen gaan krijgen met de distributieriem (wat overigens niets te maken had met die lichtjes waarvoor we daar binnenkwamen). ‘Zou kunnen gaan krijgen’, o.k. PP is daar nooit zo van onder de indruk, maar ik…. vond de terugreis niet geweldig meer. We zijn thuis gekomen, maar ik ga toch maar snel een afspraak maken met de garage.
Maar ik was toch wel heeeeeeel errug blij dat we sowieso die Peugeot-garage weer uit waren. Een totaal ingesloten, volledige pijpenla midden in de stad…….. klein claustrofobisch probleempje voor deze schrijfster…. maar… we leven nog.
Wordt vast vervolgd…. $$$$$$$$$
