Ferme Beauregard Les Pyrénées

Dag Mitzi en Peter Paul,

Van harte gefeliciteerd met de tweeling!

Dat ze jullie geluk, blijdschap en pecunia mogen geven!

(dat andere soort kost alleen…)

Op voor het 2e paar!

Wordt en nog beschuit mét geserveerd??

Groetjes, Corry en Hans

Zekers! Wie wil komt maar een beschuitje halen….

Wat hebben wij een slecht huis hier op Beauregard! We krijgen niet eens een grotere doos om met z’n 4-en in te liggen….. wreed!!!

(noot van het vrouwtje: er staan nog 3 dozen waarvan ook 2 grotere, maar ze willen alleen maar allemaal in deze…..)

De kamers Beauregard en Montvallier zijn qua voorzieningen inmiddels klaar voor de foto’s. Alleen de aankleding nog, en dat ga ik in de loop van de week doen als PP weer buiten de deur aan het werk is. Helaas is het ‘fotoklaar’ maken voor dit weekend dus net niet gelukt, maar het was ook zo’n rare en overvolle week met zoveel onverwachte dingen dat we ons daar maar bij neer hebben gelegd (zelfs PP!). Hij heeft zich gisteren nog even druk gemaakt met het naar het beneden kruien van een eerste laag voor het terras rond het zwembad. Geen licht klusje… En ik heb getracht een lekker maaltje in elkaar te draaien voor de onze nieuwe buren, die op de valreep gisterenavond nog bij ons kwamen eten. Het was erg gezellig!

Vandaag maar even iets rustiger aan, het weer is toch niet geweldig. Gisterenavond flink wat regen en nu droog maar wel saai.

Zo werden we wakker vanochtend:

Net als 5 jaar geleden dus, toen we hier arriveerden. Toen was het helemaal extreem, de ene dag was het een stralend zonnetje, de andere dag dikke sneeuw….. Nu was het al een weekje af en aan wat regen, gisteren hagel en nu dus sneeuw.

De honden uiteraard weer helemaal uitgelaten, heerlijk ravotten in de sneeuw…. Denk dat het tijd is voor onze vrije dag, lekker binnen bij de open haard (als die harde werker niet weer verder wil gaan aan de slaapkamer…). Het zat eraan te komen, maar op geen enkele meteo-site was dit vermeld, net als de hagel van gisteren…. Tja…. Maar nu, bijna 11.00 uur is er al weer veel weggesmolten en is het gewoon weer druilerig.

Enige tijd geleden had ik dit vermeld, maar nu maar eens een mailtje naar ze gestuurd of er al nieuws te melden is. Nee dus, maar je kunt je wel aanmelden voor de nieuwsbrief op hun site www.vueling.com. Zo wordt je op de hoogte gehouden.

Dat we de zolder in kamers zijn gaan verdelen: (geluid ook even aanzetten!!)

http://www.youtube.com/watch?v=w0ffwDYo00Q

dat natte voorjaar beginnen? Tja, Bas heeft aangekondigd a.s. weekend weer in Zuid Frankrijk te komen, en dan denken de weergoden vast dat ie moet bijkomen en langzaam weer aan goed weer hier moet wennen…..

Gure wind en vies miezerregentje vandaag, prima voor de grond en terras om het zwembad heen en voor het grind om in te klinken, maar zeker niet om buiten te werken. Zelfs in de kamers tegelen is te koud. Dus maar weer verder aan de kamers bij ons binnen.

Platbekkie is van haar witte voetje af, het leek dicht te zijn, hopelijk laat ze dat ook zo…

Gisterenmiddag zijn we nog even wat m.n. elektramaterialen gaan halen in Pamiers, zodat in de kamers boven ook alles weggewerkt kan worden in de muren. Iets waar PP namelijk een vreselijke hekel aan heeft is dat er draden over de muren lopen. De K25 gootjes in mijn flat zijn ook altijd een doorn in zijn oog geweest 🙁 terwijl ik dacht dat het allemaal zo mooi weg was gewerkt…. Maar goed, waarom schrijf ik dit? We waren dus weer eens op de weg, en blijven ons (ik denk net als de meeste Nederlanders) verbazen over de ‘rijstijl’ – of geen rijstijl – van de Fransen. Ik vond er een aardig stuk over in het forum van de website www.infofrankrijk.com.

– Richting aangeven doet men in principe niet. Dus sta je ad infinitum te wachten om een voorrangsweg op te rijden, en alle van links komende verkeer draait zonder richting aan te geven de weg in waar jij uitkomt. Op rotondes sta je te wachten tot je een ons weegt, want niemand geeft bij het verlaten van de rotonde richting aan.

– Als men wel richting aangeeft, doet men dat verkeerd. Dus zet men de rechter richtingaanwijzer aan op de rotonde, maar verlaat deze niet. Zet men de linker
richtingaanwijzer aan bij het invoegen op de snelweg, alsof er ook een andere richting gekozen zou kunnen worden. En geeft men bij het inhalen geen richting
aan naar links, maar wel bij het terugkeren naar rechts.

– Als men wil inhalen, gaat men voorafgaand aan deze manoeuvre, zo dicht mogelijk op de voorligger rijden, zodat men zichzelf alle zicht op mogelijke tegenliggers ontneemt. Dat compenseert men door af en toe even half op de linker rijstrook te gaan rijden om te kijken of er iets tegemoetkomt, deze tegenliggers daarbij een doodschrik bezorgend.

– Bij mist en duisternis voert men bij voorkeur geen of zo min mogelijk verlichting, parkeerlicht is ruimschoots genoeg. Op de autoroute bij klaarlichte dag is grootlicht in combinatie met breedstralers, ook wel dramlampen genoemd, het absolute minimum. En liefst de linker richtingaanwijzer continu aan, natuurlijk.

– Ook al is de auto voorzien van airco of zelfs klimaatregeling, natuurlijk moet het linker portierraam geopend zijn teneinde daar nonchalant met een ledemaat uit te kunnen hangen. Hoe moet men anders tonen dat aardse bezigheden als het besturen van een auto eigenlijk ver beneden de bovenaardse talenten en vaardigheden van de gemiddelde Franse bewoner vallen?

– Bij het parkeren is men pas tevreden als de auto zodanig is gepositioneerd dat deze ten minste drie parkeervakken in beslag neemt. Hoe meer mede-automobilisten men het parkeren onmogelijk maakt, hoe beter. Het doeltreffend blokkeren van uitritten of andere automobilisten levert bonuspunten op.

– De claxon is een onmisbaar attribuut. Niet voor het afwenden van dreigend gevaar, maar voor het lawaaierig groeten van buren, vrienden, bekenden, toevallige voorbijgangers en appetijtelijke dames. Als u in Frankrijk een claxon hoort, vooral niet schrikken, voor wie het ook bedoeld is, zeker niet voor u.

– Het enige interessante in het leven is wat voor u gebeurt. Men heeft dan ook geen enkele aandacht voor wat zich achter het voertuig afspeelt. Een der grote raadsels van de moderne Franse auto-industrie is, dat men de geproduceerde voertuigen hardnekkig blijft uitrusten met binnen- en buitenspiegels. Dat kan uitsluitend verklaard worden uit Europese regelgeving, omdat deze accessoires voor de Franse chauffeur net zo nuttig zijn als een fiets voor een vis.

– Qua snelheid zijn er twee mogelijkheden, extreem traag of extreem snel. Dus haalt men iedereen in, of wordt men door iedereen ingehaald. Conclusies ten aanzien van het eigen rijgedrag moet men hieruit vooral niet trekken. Alle andere weggebruikers zijn immers cochons.

– Bij snelheidscamera’s langs de weg trapt men demonstratief het rempedaal door de vloer heen, teneinde tenminste 20 km/u langzamer dan de maximumsnelheid langs deze meetapparaten te sukkelen. Daarna trapt men weer stevig op het gas, tot minimaal 30 km/h boven diezelfde maximumsnelheid. Kijkt eens hoe slim wij zijn, haha!

– Bochten neemt men in zijn ‘ideale lijn’, dat wil zeggen, voor het rechtsaf slaan stevig naar links uithalen. Bochten naar links snijdt men af door een stukje linkerbaan mee te pakken. Voor bochten naar rechts begint- en eindigt men op de linkerbaan. Onoverzichtelijke bochten zijn geen punt, de wegen zijn zo rustig dat je toch nooit een tegenligger ziet.

– Op kruisingen komt men zo hard mogelijk aanrijden, en men remt zo laat mogelijk. Altijd kans dat de andere bestuurder dermate wordt geintimideerd dat men er een voorrangetje aan over houdt. En het is hoe dan ook een goede test voor de constitutie, als je aan deze gebeurtenissen geen hartaanval overhoudt is het met je gezondheid prima gesteld.

– Uitsluitend autorijden in een auto is een significante onderbelasting van de vrije en creatieve Franse geest. Dus heeft men genoeg geestelijke capaciteit over om te telefoneren, de kaart of de krant te lezen, de autoradio of de airco te herprogrammeren, een cabaretvoorstelling voor de passagiers op te voeren en minimaal een minnares te behagen.

– In sommige delen van Frankrijk rijden zich wel erg veel Franse chauffeurs kort en klein tegen de stevige platanen langs de weg. Niet kunnen rijden, in combinatie met late nachten en veel drank zijn daar debet aan. Dat lost men op door deze platanen onverwijld om te zagen. Op plaatsen waar nog veel verkeersdoden valllen zijn er dus nog niet genoeg bomen omgezaagd.

– Om te garanderen dat de eigenaardigheden van de ouders onverkort worden overgenomen door de kinderen, heeft men de conduite accompagnée uitgevonden. De
ouders kunnen op het gemak hun ‘kennis en ervaring’ overdragen aan de volgende generatie. Hoe kan men er zich beter van verzekeren dat er nimmer enige verbetering zal optreden in het Franse rijgedrag?

Tsja, en de gendarme? Die kijkt of u wel helemaal tot stilstand komt bij een stopbord, of niet 0,01 km/h te snel onderweg bent.
De conclusie kan niet anders zijn dan dat de Franse bestuurder slechts voor uitsterven wordt behoed door het feit dat er relatief weinig bestuurders per strekkende kilometer route onderweg zijn. In de Nederlandse omstandigheden was deze groep reeds lang ten onder gegaan. Dus in plaats van ons te ergeren, laten we de Franse automobilisten beschouwen en behandelen als een bedreigde diersoort….

Geen leuk begin van deze maandagochtend: Lola (oftewel ‘Platbekkie’ – of was het ‘Platsmoeltje’ volgens het vriendje van tante H; beetje oneerlijk, zij kan het ook niet helpen dat ze familie is van de Pers en dus een plat smoeltje heeft…..) had zich op de één of andere manier verwond. Ik kwam uit bed en wilde ze eten geven, toen ik overal bloederige pootstapjes ontdekte. Dan kost het nog even om bij zoveel monsters te checken wie diegene is die zich verwond heeft, maar het bleek dus Platbekkie te zijn. Hoe ze het heeft gedaan weten we niet, maar het lijkt erop dat ze vrijwel een heel nageltje van een achterpoot kwijt is…. en dat bloedt!!!!! Goed, ontsmetten en verbinden dus, volgens de EHBO voor dieren. Daarna was het boenen om al dat bloed dat echt overal zat weg te krijgen, en PP heeft de deur gefixt zodat ze rustig in een eigen kamertje kan herstellen. Tenminste dat hopen we…. In ieder geval ver weg van VIP, want die ziet het altijd als taak om het zelf te verzorgen, wat bij de sterilisatie van de beide meisjes ertoe leidde dat ik terug naar de dierenarts moest omdat ie eigenhandig de hechtingen eruit had gehaald…..

(Als mijn oom Nico deze foto ziet ligt ie vast in een deuk…. echt Niek, het is erfelijk!!! Even voor de meelezers: mijn tante presteerde het eens om hun Golden Retreiver een pleistertje op te plakken toen ze een wondje had…. ben ik toch net niet zo erg, uhhh??