Ferme Beauregard Les Pyrénées

Mitz is in Nederland voor de crematie, en daarna de schone
taak om alle zaken te regelen. Huur opzeggen huis leeg, en het opzeggen, terug
geven van alle geleende goederen en diensten. Niet hoe krijg je het, maar hoe
kom je er weer van af. Gewapend met tips en een lijst van tante H is ze zich
hier door heen aan het worstelen.

Op Ferme Beauregard zijn we druk bezig geweest met de zomer
keuken. Vandaag de laatste randjes van de tegelvloer en het geheel klaarmaken
zodat er dinsdag gevoegd kan worden. Morgen een dagje sjoppen in Toulouse voor
de laatste spullen, en dan het leukste werk; het plaatsen van de keuken.

Bajou en Izzy hebben het deze week helemaal naar hun zin…..
Sneeuw, helemaal gek op lekker doorheen rennen en helemaal top, doorheen
rollen. Alleen hopen ze het vrouwtje snel terug komt want baasje is erg slecht
met het verpesten, en het 11 uur koekje bij de koffie zit er meestal niet in.
Overgens ook de koffie van het baasje niet, maar dat vinden ze niet zo erg.

‘Sèf doen’, oftewel ‘Zelf doen’, een tussen ons beiden vertrouwde kreet, volgens haar de bijna eerste 2 woordjes die ik ooit als dreumes nijdig tegen haar zei toen ze me wilde helpen met iets, en nu bijna de laatste woordjes die ze verdrietig tegen mij zei…

Jammer genoeg niet meer ‘in person’, maar tijdens het laatste telefoongesprek vorige week, toen ik haar vertelde van mijn plan om eind februari naar Nederland te komen om haar te bezoeken. ‘Zo gaaf’ vond ze dat.

Dit ‘sèf doen’ ging haar dus niet meer zo goed af… wat had ik haar nog graag onze mooie plek en alle vorderingen laten zien… maar reizen zat er niet meer in. De scootmobiel in de gang daar was ze zo blij mee, weer contact met ‘buiten’, een idee van een beetje vrijheid. Maar ook dat ging niet meer ‘sèf’.

Een moeizame relatie hadden we, dat kun je wel zeggen. Want wat waren we verschillend! En wat hebben we beiden veel meegemaakt, en vaak tegen over elkaar gestaan. Maar op de één of andere manier zochten we, soms na heel lange tijd, toch steeds weer contact.

Veel gebeurd in het verleden…. Gelukkig hebben we in de afgelopen maanden, in de door haar ziekte wel steeds korter wordende gesprekken, belangrijke dingen nog tegen elkaar kunnen zeggen. We hielden op onze eigen manier, ondanks alles, toch van elkaar. En blij dat dat de echt allerlaatste woorden zijn die we met elkaar hebben gewisseld… want nu kan het niet meer….

Mijn moeder, gisterenochtend is ze op 72-jarige leeftijd in het bijzijn van mijn broer overleden.

‘Sef doen’

Mijn ‘eerste’ woordjes tegen haar

haar ‘laatste’ woorden tegen mij

Moeder-dochter

bij geboorte zo gewoon

bij leven zo gecompliceerd

Vergeven-vergeten?

Teveel gebeurd

Muren opgebouwd

muren afgebroken

Weg gevonden

Toch uitgesproken

We hielden toch ook van elkaar

Op onze eigen manier

Echt de allerlaatste woorden

Dag ma…….

Prachtig weer vandaag, na een ijzig koude nacht. We hadden ons er helemaal op verheugd: PP had zichzelf al een vrije middag gegeven, en zodoende lekker tijd maken voor een wandeling in het zonnetje. Na een korte siesta in de zon

gingen we op pad. Helaas mocht deze pret niet lang duren: na een paar kilometer besloten mijn inmiddels wel minimaal 10 jaar oude wandelschoenen er de brui eraan te geven. En niet zomaar even een randje om te plakken, maar echt zo:

Tja…. ze hebben me nog wel thuis gebracht, maar kunnen wel direct de kliko in. Lange wandelingen of over andere wegen dan echt asfalt wordt het voorlopig dus niet wandelen, want vervanging zit er even niet in…. Jammer, maar helaas. Overigens wel weer frappant dat slechts de ‘echte’ merkschoenen (al eerder begaven 2 paar ECCO schoenen het op een dergelijke manier) zoals ook deze van het merk LOWA het dus niet volhouden in dit Zuid Franse klimaat. Andere schoenen (en ik heb er nog wel een paar) van geen of sterk mindere merken hebben hier helemaal geen last van…..

Daarna toch nog maar even heerlijk van het zonnetje – in de zon 25 graden – genoten. Vitamine Z zoals PP al op FB meldde….

Wat een ontzettend lekker weer weer! Daar vergeten we de laatste paar grijze en grauwe dagen weer van…. Dus heerlijk met de honden gewandeld vanochtend, vanuit de achtertuin de heuvels in…. Richting Toulouse bleef het overigens wel een soort van mistig (zie de foto’s die die richting op zijn gemaakt), maar in ons stukkie – het mooiste stukkie uiteraard! – was het prachtig!!!

Daarna nog heerlijk in het zonnetje kunnen zitten, het werd er wel 35 graden!!! Bajou vond dit ook wel een lekker temperatuurtje om even te relaxen…. (ik zou alleen iets zachters hebben gekozen als kussen dan een stuk steen, maar ja… 😉

En weer zo’n prachtige zonsondergang, toen werd het ijzig koud….

ging hier gelukkig zonder ongelukken of kleerscheuren voorbij. De gebruikelijke boodschappen moesten worden gedaan, dit keer in Foix, waar in tegenstelling tot bij ons en in Pamiers wel een prachtig zonnetje scheen. Felblauwe lucht, wel koud (-3 rond 11.00 uur), maar dat gaf een heel mooi plaatje van de markt, de halle en het chateau van Foix op de achtergrond. Het blijft een indrukwekkend gebouw, dat chateau…

De avond werd gezellig afgesloten met Dick, Diny en hun gast Ron, die deze week even kwam controleren of de gastenaccomodatie in Tamaris ook goedkeuring zou kunnen verkrijgen…. 😉 Hopelijk ook voor hem trekt het weer nog bij dit weekend, vandaag grijs en grauw buiten, lekker binnen bij de open haard….

Inderdaad een lekker rustig dagje, beetje rondgetoerd, verder niets. Maar…. als afsluiting een prima huisdiner met Jacobs-frites en Parmentier-bitterballen, njammie! Ze waren errug goed gelukt!!! Dus volgende keer wordt er een borreltje met bitterballen georganiseerd. PP had er overigens, zoals altijd, een bordje oorlog van gemaakt….

Nog een avondje lekker niksen, morgenochtend weer aan de slag. Time flies…..

maar komen!!! Terwijl PP zich nog even in hogere sferen waande (op het dak van Joke en Mieke, waar door de storm pannen scheef waren gewaaid)

lukte het mij om tijdens de lunchpauze – dan zitten alle Fransen thuis of in een café/restau aan hun 3-gangen lunch – zonder enorme wachtrijen bij de kassa de laatste verse spullen voor het Kerstmaal binnen te slepen.

Het begon vandaag weer als een stralende mooie dag, maar bij terugkomst uit Pamiers hingen er zware wolken, wat daarna weer prachtige plaatjes opleverde….

PP had op de terugweg van Joke en Mieke nog een lading grind meegenomen, zodat de voortuin in ieder geval af is voor de Kerst. Het oog wil ook wat, niet?

Op zo’n mooie dag is het overigens wel moeilijk te geloven dat de Kerst al weer over een paar dagen voor de deur staat. En hier slechts 1 Kerstdag…. Morgenavond, Kerstavond dus, is dan ook wel echt heel belangrijk voor de Fransen. Familieavond, wordt altijd heftig gevierd. In de supermarkten nu al veel champagne, veel wild en ook al veel oesters….