Nou ja zeg!! Hebben we net die 8 Megageweldige verbinding, ligt het gehele internet er in de regio uit. Gedurende 2 dagen maar liefst. Bellen hielp niet, ja, je krijgt dan een bandje met een stem van een vriendelijke dame dat ze aan het werk zijn. En vooral niet terug moet bellen….. Nou deed ik dat uiteraard wel, want de hele buurt was al weer aan de deur geweest: of wij ook geen internet hadden???
Zelfs donderdag, toen ik bij de tandarts moest zijn, bleek daar geen internet te zijn. Niet dat dat ook maar enig iets uithaalde…. helaas….. 1 kies kon nogmaals worden gerepareerd (voor hoelang??), maar aan de andere kant maar liefst 2 kronen nodig. Geen grapje, het was toen nog geen 1 april. Pfffffffffffff….. nou echt iets om naar uit te kijken, maar noodzakelijk kwaad.
Verder hielden we nog even een heeeeeeel korte vakantie van 2,5 dagen. Hierover later meer.
We wilden namelijk voor we het vergeten nog even iedereen die reageerde op ons berichtje over de Paasbrunch bedanken. Heel lief dat er zoveel mensen even de moeite namen om te reageren. Tja, het waarom is ons ook niet volledig duidelijk. Nou ja, eigenlijk wel. Want het lijkt erop dat er persé ook een aantal anderen moest worden uitgenodigd die er bij ons echt niet meer inkomen. Overigens om heel plausibele redenen hoor, want we laten ons niet belazeren en/of misbruiken. Dat lijkt logisch, maar blijkbaar alleen als het jezelf overkomt.
Maar dan nog blijft het heel jammer!!! En maakt ons dat nog steeds verdrietig, we deden dit altijd met heel veel plezier, en met de huidige beschikbare communicatiemiddelen had even overlegd kunnen worden. Even de vraag ‘Goh, dit is het plan, vinden jullie het goed?’, wij zijn immers de bedenkers van dit hele festijn, en toen wij het 1 keer niet konden organiseren i.v.m. de ziekte van de vader van PP is dat ook zo gebeurd. Het op dit manier ‘spelen’ en eromheen draaikonten en wijzen naar een ander, nee, dat snappen wij niet. Maar het blijkt dus dat wij daarin niet de enigen zijn. Ook achteraf kan niet even sorry worden gezegd. Jammer maar helaas dus! Zeker voor de mensen die nu ’tussen wal en schip’ vallen, of op andere wijze klem zitten… ’t is niet anders! Het levert overigens wel weer een prachtig hoofdstuk op voor mijn boek …
