Kon er gisteren nog uitgebreid in het zonnetje aan het zwembad worden genoten (zelfs nog verbrandingsgevaar op de loer!!), vandaag leek de herfst toch ook hier ingetreden te zijn. Reden temeer om het, zonder gasten vandaag, rustig aan te doen. Lekker lang slapen, laat ontbijten en daarna bepalen wat te doen. Naast een verplichting in Pamiers dan wel. En nu we daar toch waren, eindelijk eens mijn nieuwsgierigheid bevredigd te zien. Want al jaaaaaren zag ik dit bordje 
staan als je via het bruggetje en de D10 Pamiers verlaat, en dan via Escosse naar ons terugrijdt. En iedere keer dacht ik dan ‘lijkt mooi, toch eens heen’. Totdat deze afgelopen zomer ook in een wandelbijlage bij de La Depeche verscheen, en echt een ‘must’ werd. Aldus vandaag gedaan. Want dit weer leende zich ook prima voor een wandeling.
Wat zo leuk is aan Pamiers en al hetgeen dat maar enige wandel- of bezienswaardigheid is en behoort tot het Pamiers-gebied, is dat overal mooie en duidelijke borden zijn geplaatst, zeer overzichtelijk en duidelijk over wat er te zien is, welke wandeling en hoe lang. Ideaal. (Geeft ons weer eens een zeer teleurgesteld gevoel over het ‘Le Mas d’Azil gebied’. Daar behoren wij helaas onder, en daar is geen bord te bekennen. Al het geld wellicht opgemaakt aan de peperdure verbouwing van het museum in de grot, waar overigens het budget klaarblijkelijk op was nèt voordat ze Engelse vertalingen wilden gaan maken???? 
)
Na even bijgekletst te hebben met Nicole en Peet, die daar dus hun dagelijkse rondje met de honden bleken te doen, de wandeling begonnen naar het prachtige 12e eeuwse kerkje dat daar moet staan. Van daaruit zouden we wel zien of we de lange (7 km) of korte (4 km) wandeling zouden doen.
Het is een makkelijk wandelpad, en zoals gezegd goed bewegwijzerd, en dus waren we snel bij het kerkje. Mooie stijl (Romaans), nadere info gaf aan dat het oorspronkelijke gebouw uit de 12e eeuw is, maar dat ie vrij snel daarna deels vernietigd is, idem tijdens de ‘guerres de religion’ daarna. In de 18e eeuw helemaal gerestaureerd en na de Revolutie verkocht en omgebouwd als boerenbedrijf door de koper. Pas weer in 1989 teruggekocht door Pamiers en in 1992 geclassificeerd als Historisch Monument. 
Zo, voor zover de geschiedenisles en weer terug naar de wandeling. Wij kozen voor degene die langs het water (de Ariège) loopt, want geef ons water en we rennen…. Leuke plekjes, voor een volgende keer kunnen de honden lekker mee. Kan Izzy lekker het water in rennen….. en het baasje lekker zwemmen, haha! Zat er nu ff niet in, best fris….
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Na het korte rondje nog heel even begonnen aan de langere wandeling, alleen bleek die een stuk door het bos te gaan, en dan weer terug uit te komen op hetzelfde beginpunt van beide wandelingen, en dat leek ons niet echt geweldig, dus het ‘kleine’ rondje afgemaakt, wat op 5 km in totaal kwam. Best een leuke, en niet al te moeilijke wandeling voor onze gasten, dus nu nog even uitwerken en toevoegen aan onze collectie.
Bij thuiskomst nog steeds geen zonnetje te zien, dus mooie reden om verder te kijken naar onze serie afleveringen van ‘Toen was geluk heel gewoon’ 
. ‘Komp ut effuh geleguh’????? Briljant!!
