Dat heeft dus even geduurd, voor dit volgende berichtje! Met heel veel dank voor alle mails van bezorgde blogvolgers die dachten dat ons iets was overkomen….. Nee, ons dus niet, maar mijn arme schoonmoeder en dus ook mijn schoonvader wel.
Om een heel lang verhaal kort te maken voor degenen die het niet al hebben gevolgd, of via de WordFeud al heel verbaasd reageerden om mij daarop te treffen, hierbij even een korte samenvatting.
Mijn doel om naar NL te gaan was enerzijds om de schoonlui nog even te helpen met de laatste opruimwerkzaamheden van hun inmiddels verkochte huis in Westervoort, en anderzijds nog even bij mijn familie op bezoek te gaan èn even lekker te onspannen d.m.v. een heerlijk etentje in ‘In de Blaauwe Hand’ in Nijmegen, waar kok Nienke de scepter zwaait. Waar kennen jullie die naam nou van?? Ja juist, zij is degene die hier samen met haar vriend al 2 jaar is verbleven, en afgelopen zomer samen met de Stalenhoefjes ons eens trakteerden op een heerlijk maal, bereid in onze eigen keuken.
Nu schreef ik ‘doel’, en dat was ook zo, maar het mocht niet zo zijn. Want eind december kreeg mijn schoonma een heel bizar ongeval: van een geparkeerde vrachtauto die maaltijden kwam brengen voor het verzorgingsdeel in de flat waar zij inmiddels wonen, kwamen 2 ijzeren stellages af zetten, nèt toen zij er langs liep. Uitkomst: een gescalpeerd hoofd, gekneusde ribben, geplette knie en beurse plekken alom. Helemaal niet fijn dus! En nog dubbel niet fijn, omdat schoonpa door haar wordt verzorgd en zonder haar dus niet thuis kon blijven, en voorlopig naar een verpleegtehuis moe(s)t. Na 2 dagen opname in het ziekenhuis mocht ze wel mee met zwager, schoonzus en gezin in Bussum, waar ze liefdevol werd verpleegd en er thuishulp was, maar daarna?? Wel naar huis dus, maar alleen omdat ik er toen was, dus dat kwam dan wel weer mooi uit. Want een open wond op haar hoofd, die ook open gehouden moet worden, en dan die andere kneuzingen er nog bij hebben rust nodig. Heel veel rust, en heel veel tijd om te helen. En ondertussen dus arme schoonpa in het verpleegtehuis. Tja…..
Gelukkig gaat het iedere dag met de wond beter, er wordt door de thuiszorg incl. verpleging goed voor haar gezorgd, en we blijven het volgen. Wij helaas op afstand, en de anderen vanuit NL. In de hoop ook dat schoonpa snel weer in de buurt kan komen wonen, want er is een kamer aangevraagd in hetzelfde flatgebouw maar dan op de verpleegafdeling onder hun eigen appartement. Dan kunnen ze in ieder geval veel samen zijn, want na 51 jaar zo bruut van elkaar gescheiden te worden is toch onmenselijk, zeg nou zelf!!!!!
Voor zover even dus hoe het liep, iets anders dan gepland dus. Positief is dat de beide broers van PP inmiddels al hadden gezorgd dat de klus waarvoor ik naar NL ging al was geklaard, en het huis ‘overdrachtklaar’ is. En tussendoor vond ik ook nog even tijd om tòch even naar Nijmegen af te reizen (lees: heerlijk relaxed gereden te worden van Westervoort naar Nijmegen v.v. 
) voor een heerlijk maal in ‘In de Blaauwe Hand’, tezamen met onze kokkin, vriend en de helft van de Stalenhoefjes. Supergezellig, en heerlijk eten, echt een aanrader voor als je eens in Nijmegen bent!!! (www.indeblaauwehand.nl)
En na nog een bliksemfamiliebezoek aan Zoetermeer, al weer de terugreis vanuit een wit NL…. weliswaar met vertraging, maar gelukkig veilig over.
En daar trof ik naast een hele blije man, 2 vreselijke aandachtstrekkers en 6 hele aanhankelijke viervoeters een prachtig gerenoveerde vide aan 
!!! Wat had die bikkel weer hard gewerkt, tot erg laat in de avond ook, vandaar dat ie ook geen tijd had gehad om ff een stukkie te dichten voor dit blog. Heel erg blij met mijn nieuwe werkplekkie!!
Al die losse draden weggewerkt, heerlijk veel ruimte voor de administratie, en zelfs om in de winter de bedrijfscompu etc. binnen te zetten. Ideaal!!!!
 |
 |
 |
 |
Deze week ook nog even naar de Ikea afgereisd om wat mooie nieuwe lampjes te kopen. We deden het tot op heden op sommige plekken nog steeds met de peertjes die de vorige eigenaar had opgehangen namelijk. Maar ja, dat waren nog van die Franse bajonetfittingen, en ook nog op oude elektra aangesloten, en het kost wat tijd om die om te zetten. En die tijd is nu genomen. En daarnaast moest er nog een passende verlichting boven onze nieuwe werktafel worden gezocht. En dus gevonden nu. Supersupersuper, het wordt eindelijk ‘af’. Krijgen we vast nog meer tijd om te wordfeuten, hahaha!! 
Nog even het resultaat van de ‘lampenexercitie’….. Mooi hè??
