Huh, alweer ‘home, sweet home’??? Jazeker … een beetje wel. En toch ook weer niet. Hoezo dan? Moest ik niet naar Nederland, oftewel naar het kikkerland???
Jazeker, maar niet voordat we nog even een leuk dinertje mochten organiseren voor de 75-ste verjaardag van Jik. Leuk weer even koken, en het was gezellig.
Nou, en ik ben inmiddels al weer terug uit het kikkerland. Het stormachtige kikkerland dit keer zelfs! Ik mocht ‘even’ 2 stormen meemaken daar. Gelukkig geen schadegevalletjes opgelopen. Wel heel even mee zand mogen happen op Scheveningen, toen we daar de 70-ste verjaardag van mijn tante vierden met een ontbijtje…
Meneer de Uil liet zich bij deze gelegenheid ook even zien…
Vervolgens mocht ik de nodige knuffels uitdelen aan de nieuwste aanwinst in de familie, even op de foto gezet met tante Mitz (neeeeeeeeh!! zo wil ik niet worden genoemd!!! ik zie dan meteen zo’n oud gebocheld dametje achter een rollator lopen namelijk, en nee, zo wil ik mezelf nog niet zien 😉 ).
Er werd nog wat bliksembezoek afgelegd aan lieve vrienden, en die week ook heel wat uurtjes op de wachtbankjes in het ziekenhuis doorgebracht, in afwachting van de behandelingen die schoonma mocht ondergaan. En dan is mijn hobby niet heel vervelend…. en bleek ik niet de enige te zijn die zo de wachttijd doodde 😉 ). Productief ook: inmiddels een sjaal en deze leukerd af…
Maar…. DE handwerkbeurs in Zwolle werd ook even bezocht… Nou ja, even… rustig de tijd voor genomen om de diverse handwerkhobby’s gade te slaan. Zeker het vilten is de moeite waard om naar te kijken, alleen… het geeft zo’n kledderboel!! Ik hou het maar bij haken…
En dat haken levert de leukste situaties op… niet alleen in de wachtruimte van het ziekenhuis, maar ook daarbuiten. Want mijn tot nu toe grootste haakwerk, de Koningspoedel, werd ook even persoonlijk afgeleverd. Èn moest uiteraard ook door het model zelf worden goedgekeurd… haha!
Na mijn terugkomst konden we gelukkig heerlijk even bijkomen in het zonnetje in onze tuin. Heerlijk! Vitamine Z… Dat mis je in NL toch wel…
En bijkomen?? Ja, wij zijn toch echt die drukte, en met name al die herrie enzo niet meer gewend. Heerlijk die rust en ruimte hier…
Maar, omdat het toch nog zulk lekker weer was en ook voorspeld voor de komende dagen, vertrokken we na onze eigen jaarlijkse APK-keuring bij de huisarts richting Lac Montbel. Laatste keer dat we daar waren fietste PP een aantal keren rond dat meer, en hadden we ons ook voorgenomen dat een keer te voet te doen.
Daar aangekomen fietste PP nog 1x eromheen, en liep ik nog even richting het dorpje.
En deden we het nog even heel rustig aan verder om vervolgens de volgende dag getweeën rondom het meer te lopen. Maar liefst 16,3 km, best een prestatie (nette tijd), maar heel goed te doen! Superwandeling, superweer, dus helemaal top!!
In de middag van het zonnetje genoten, en kijk wie wie er ook kwam meegenieten!!!!???
En het mooist werd het nog in de avond…. wow!!! Sprakeloos!!!
Mijn twee schatjes in het ondergaande zonnetje…..
De volgende dag weer naar huis, om vervolgens in eigen tuin in de schaduw van het uitzicht te genieten. Want het was echt tè warm om in de zon te zitten. ’s Avonds mochten we deelnemen aan de hapjesavond ter gelegenheid van de trouwdag van Mike en Jik…. Jaja, slecht leven hebben wij!!
