Ferme Beauregard Les Pyrénées

Zo’n 16 jaar geleden leerden hubbylief en ik elkaar kennen tijdens de avond-makelaardij-opleiding. Een donderslag bij heldere hemel , en sindsdien zijn we onafscheidelijk. Op vakantie gingen we, in navolging van wat hij van huis uit heeft meegekregen, vrijwel altijd kamperen. Eenmaal raden waar??? In….. ??? Uiteraard: La Douce France!! En sinds die tijd kwamen we toen, en komen we nu regelmatig een stukje jeugdsentiment van hem tegen:

(Voor degenen die, net als ik toentertijd, niet bekend zijn met dit ‘fenomeen’: het is een soort Ikea, maar dan voor eten. Je bouwt namelijk je eigen menu……
Je pakt bij de ingang je blad en neemt daar al wat je kunt van wat ‘koude’ gerechten zijn, bij de kassa bestel je vanaf een keuze-bord dat er boven hangt wat je ‘warm’ wilt eten, je betaalt daarvoor, en krijgt vervolgens een bonnetje waarmee je dat warme eten bij de grill kunt afhalen. Bijgerechten zijn ‘al you can eat’, en kunnen ook zelf worden opgeschept vanaf een andere stand met warmhoudbakken.)

Vroegâh, toen hij met zijn ouders en broertjes ging kamperen, gingen ze daar wel eens naar toe, en als klein jongetje vond ie dat geweldig: zelf mogen kiezen en opscheppen!!!! Jeugdsentiment dus, en niet verder vertellen hoor: eigenlijk vindt ie het stiekum nog steeds geweldig…

In de jaren dat we eerst in Frankrijk op vakantie gingen en ons hier daarna vestigden, kwamen er best gelegenheden om daar samen eens te gaan eten. Maar ofwel te druk, ofwel niet echt in de buurt, ofwel geen tijd, geen trek, kortom: ik heb zooooo mijn best gedaan om er maar niet heen te hoeven, dat dat wonder boven wonder tot op heden is gelukt. Ben geen ‘Ikea-fan voor voedsel’, zeg maar

Tot op heden schrijf ik…. Ja, want een aantal jaren geleden heb ik me vastgelegd. Zucht… ‘Lieverd, ik beloof je, voor je 50-ste gaan we daar een keer eten’. Zucht…
Makkelijk beloofd, dat leek toen nog een eeuw te gaan duren, maar ja, inmiddels is het een week voor de ‘B-day’, en wat je belooft moet je doen!!!!

Dus togen we richting Toulouse, alwaar de dichtstbijzijnde Flunch zit. Uiteraard in combinatie met nog heel veel andere dingen die daar in de buurt gedaan moesten worden, maar: het grote bezoek ging door! Het was ook niet heel druk dus ik kon er niet meer onder uit…..

En eerlijk is eerlijk: lekker gegeten! Goed stuk vlees, patatjes hadden warmer gekund, maar verder prima. We hadden alleen ook wel kunnen weten dat het kindervakantie was, en ondanks dat we probeerden een ‘rustig’ plekkie te vinden lukte dat niet. Maar ook dat mocht de pret niet drukken.

Flunch: ✔ dus!!!! Let the B-day come!!!!

Voordat jullie denken: die mensen zijn ook alleen maar vakantie aan het vieren…. eh…. een beetje wel, maar er wordt ook fors doorgewerkt hoor!! Zondagmiddag waren we weer terug, en maandagochtend stond PP al weer op de steigers. Het was een bewolkte dag: perfect om te schilderen dus!!!

Om het af te leren hatseflatste ie toch weer even verder. Want kennen jullie dat probleem? Dat je een stukje van een muur aan heelt en schildert, ziet dat er tòch wat kleurverschil in zit (wat waarschijnlijk alleen ons opvalt), maar dat je dan tòch weer ‘even’ de hele muur doet?? Ja juistem dus. Gelukkig ben ik dan ook weer bij-de-hand om tussendoor weer ‘even’ een litertje of 30 van het hatseflatsspul te gaan halen in Pamiers…. Maar: eerlijk is eerlijk, het ziet er toppie uit!!!

Vervolgens weer verder met de kozijnen. Ook daar is het heerlijk voor als er wat schaduw is. Zeker aan de Zuid-kant. En ook dit knapt er lekker van op, al zeggen we het zelf.

En dat alles niet alleen voor dat het seizoen begint, maar ook nog voor the BIG EVENT!!!! De 50ste verjaardag van hubbylief!!! Jaja, waar is dat feestje????? Nou????

Het belooft een leuk event te worden, waarvoor wel ook nog ‘even’ de rest moet worden voorbereid. Wat inhoudt: alle stoelen buiten, kamers zelf en kamers in beide gites bruikbaar en noem maar op. Hubbylief wordt wel inmiddels heel nieuwsgierig wat er allemaal gaat gebeuren. Voor mij op sommige onderdelen ook een verrassing, dus alles maar in orde maken. Hij ondergaat het voorlopig maar lijdzaam….

Ik hield mij daar dus o.a. mee bezig: de jaarlijkse stoelendans!!! Alles naar buiten, checken op volledigheid en bruikbaarheid en flink poetsen.

Lekker met water kliederen, en dat met een temperatuur van zo’n 25 graden, niet verkeerd. (Ze staan klaar voor het prachtige concert dat de vogeltjes steeds geven haha!).

En wij?? Ach…. wij houden overal toezicht op, en liggen mooi te wezen. Geef ze overigrens eens ongelijk…

Zo’n dag hard werken wordt bijna standaard afgesloten met: jawel, weer zo’n geweldige zonsondergang.

Het kàn niet op!! Iedere dag deze week al buiten gegeten, rond 20.30 uur is de zon pas weg en dan wordt het echt te fris (voor mij dan) en naar binnen. Wij blijven duimen dat het volgende week ook zo is!!!

Aan iedereen in ieder geval een hele Goede Vrijdag gewenst!! Wij hopen ons vandaag in iets van jeugdsentiment te wentelen. Wat dat is??? Wordt vervolgd…. hoop ik!!

En zo zit je op een normale donderdagavond dus bij kaarslicht gezellig te kletsen, en bedenkt ‘goh, het wordt wel erg stralend weer de komende dagen’.

En zo bedenk je dan ‘gaan we er mooi nog ff lekker tussenuit’, nu kan het nog!!! Stekkertje van het koelkastje alvast ingeplugd, en vrijdag eind morgen: en route!!!!

In de tijd dat ik in de makelaardij hier rond mocht rijden om mensen panden te laten zien was ik al wel vaak in de omgeving boven St. Gaudens geweest, maar nog nooit boven Boulogne sur Gesse. En het (her)ontdekken van die hele St. Gaudens kant leek ons wel leuk. En ook niet zo heel ver van huis weg.

Zo bracht een geïmproviseerde route ons via de mooiste dorpen en nog mooiere kerkjes uiteindelijk in het gehucht St. Blanchard. Alwaar we een geweldig plekkie vonden om SunnyBoy te stallen: aan een meer, en mèt uitzicht op de Pyreneeën. En voldoende ruimte voor de piemels om te liggen en te lopen. Wat wil een mens nog meer???

We waren er weer ’tout seul’, dat zijn de beste plekkies.
Heerlijk rustige overnachting, en ook nog even uitgebreid ontbeten aan het meer, alvorens het dorp zelf even bekeken te hebben. Leuk chateau, helaas nog dicht…

Vervolgens richting Saint Bertrand de Comminges. Op de heenweg hadden we ook nog een bordje gezien met ‘Montmaurin’ erop, waar restanten van een Gallisch-Romeinse villa’ moesten staan. Het leek de moeite waard voor even een omritje, maar daar aangekomen bleek het ten eerste dicht, en ten tweede bij een korte wandeling eromheen uitermate teleurstellend te zijn. Niets te zien van wat op internet wordt weergegeven. Jammer.

Door naar Saint Bertrand dus, daar de geweldige kathedraal bekijken, van dichtbij dan. Want in mijn rondreisperikelen met potentiele klanten was ik daar dus al wel heel vaak dichtbij geweest (heel vaak ook voor het daar aanwezige toiletgebouwtje : werd ik geseind vanaf de auto achter me om te stoppen omdat er toch wel iemand heel nodig moest), maar nooit bij de kathedraal zelf.

Dacht ik dan….. want nadat we geluncht hadden in Saint Valcabrère (met zicht op de kathedraal)

en de basilique Saint Just in Saint Valcabrère hadden bekeken (bleek UNESCO erfgoed)

reden we met Sunny helemaal tot boven aan de kathedraal aan toe. Om daar dan vervolgens te ontdekken dat we deze tòch al wel eens hadden bekeken, niet lang nadat ik mijn makelaarsperikelen had gestaakt.

Niettemin weer erg leuk om nogmaals te bekijken.

Inmiddels was het weer tijd geworden om een leuk plekje te zoeken om de rest van de middag door te brengen, te eten en te overnachten. En waar kwamen we weer uit??? Yes!! Aan het water!! In Mazères sur Salat.

Een slaapstadje, dat wel. Aan het soort huizen en afwerking daarvan te zien moest het vroeger toch een meer welvarend stadje zijn geweest. Maar nu leek alles dicht, bakker dichtgeplakt, alleen nog een bloemenwinkeltje en een kerkje open. Reden blijkbaar voor de EU om in te grijpen, want bij nadere inspectie bleek er inmiddels een heel klein buurtsupertje met steun van de EU te zijn geopend om de boel toch een beetje draaiend te houden. Kunnen we ons voorstellen, want van wie we ook zagen daar leek de leeftijd echt zeker niet onder de 70/75 jaar te liggen. En dan is het toch wel heel fijn als je je boodschapjes nog even lopend kunt halen….

Ons plekkie was weer toppie!! Wederom aan het water kunnen eten en heerlijk geslapen met gekletter van water op de achtergrond. En wederom helemaal allenig… hoeveel rust heb je nodig???

De volgende ochtend kostte het nog wel even iets aan overredingskracht om hubbylief zover te krijgen dat we nog heel eventjes de rommelmarkt in Carbonne zouden aandoen. En onderweg daarheen zelfs uitstapten voor een wat kleinere markt in een voorstadje daarvan.

Was gezellig druk, heul veul oude meuk, maar helaas waren we denk ik te laat (inmiddels goed in de middag) om nog iets te scoren.

In ieder geval werden we weer met open poten onthaald door o.a. meneer VIP. Waar het baasje uiteraard weer even de draak mee moest steken….. tssssssssssssss….

PP had de dag nog even doorgebracht met hatseflatsen…. voor de laatste keer. Nou ja, laatste….

Er moest nog 1 muurtje worden gedaan, in ons eigen kantoortje. Hij klom weer vol goede moed op de steiger, en einde van de dag was laag 1 een feit….. Vandaag nog de 2e laag, en dan weer buiten verder. Want de weergoden voorspellen a.k. dagen mooi weer, zonder regen…

De dag werd afgesloten met onverwachte romantiek… jaja! Na de 2 dagen uitval van internet afgelopen week, en geen water op zondagochtend, viel namelijk gisterenavond de stroom uit!! En dit keer behoorlijk lang, zelfs meer dan een uur!! Dus er zat niets anders op dan een dinner by candlelight. Fijn dat het restjes van de vorige dag lunch waren, gewoon lekker opwarmen op het gas, geen elektra nodig.

En eigenlijk zaten we al helemaal klaar om onze intrek te gaan nemen in SunnyBoy, want daarin hebben we immers gewoon licht en elektra door het prachtige zonnepaneel dat de accu op peil houdt, toen de elektra ineens weer terugkwam.

Zo werd de romantiek danig verstoord ….

Maar kwam daardoor op internet weer wel iets leuks tegen, dat ik wel ff wil delen….
Heej joh, wordt eens wakker!!! Nou ja, dan niet…. Too cute…

https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fviralthread%2Fvideos%2F718997778272908%2F&show_text=0&width=400

Of zoiets…. om een beetje het ‘Spaanse’ gevoel voor de Spanjegangers erin te blijven houden…. (hoop ik…. ‘google translate’ haha!).

Bruingebrand kwamen ze weer terug, helemaal uitgerust en weer klaar voor o.a. het maaien en wieden van onkruid, wat welig tierde in de tuinen. Ja da’s het nadeel als je er eventjes, nou ja eventjes, tussenuit gaat in de wintermaanden. Maar gelijk hebben ze!!

Gezellig uitgebreid bijgekletst en gelachen en uiteraard een aantal nieuwe gerechten voorgeschoteld voor a.k. seizoen. Ik geloof dat het wel in de smaak viel, toch???

Voor we het weten staat het seizoen straks al weer voor de deur. Dus niet alleen maar op pad, er moet ook gewerkt worden!! Zeker als het even lekker weer is. Want we hadden nog wat van die ‘klusjes’ liggen, buiten dan het schilderen van de muren onder de hangar. Zoals bijvoorbeeld het schuren en schilderen van het buitenmeubilair.

Check ✔

Het nogmaals onder handen nemen van het schilderwerk aan de ZuidKant.

Check ✔

En het (eindelijk!!!) ontdoen van de vreselijke vieze (lak?) laag op de luiken naar onze zomerkeuken onder de hangar.

Check ✔

Vandaag even geen schuur- en schilderwerkzaamheden… maar lekker koken, eten en bijkletsen met de Spanjegangers… ook niet verkeerd!

Toen we gisteren klaar waren met de werkzaamheden waren we het VIP kwijt. Waar was ie nu weer naar binnen geglipt??

Tja… gevalletje ‘kat in ’t bakkie’….

En nadat we weer van een leuk zonnetje in de ondergang konden genieten kwam de volgende haakcreatie gereed. Eindelijk! Was een best lastig patroontje, met allerlei nieuwe steken, weer veel geleerd. Maar ook best trots.

Dus met trots stel ik voor: Michelle!!!

Nou ja zeg!! Hebben we net die 8 Megageweldige verbinding, ligt het gehele internet er in de regio uit. Gedurende 2 dagen maar liefst. Bellen hielp niet, ja, je krijgt dan een bandje met een stem van een vriendelijke dame dat ze aan het werk zijn. En vooral niet terug moet bellen….. Nou deed ik dat uiteraard wel, want de hele buurt was al weer aan de deur geweest: of wij ook geen internet hadden???

Zelfs donderdag, toen ik bij de tandarts moest zijn, bleek daar geen internet te zijn. Niet dat dat ook maar enig iets uithaalde…. helaas….. 1 kies kon nogmaals worden gerepareerd (voor hoelang??), maar aan de andere kant maar liefst 2 kronen nodig. Geen grapje, het was toen nog geen 1 april. Pfffffffffffff….. nou echt iets om naar uit te kijken, maar noodzakelijk kwaad.

Verder hielden we nog even een heeeeeeel korte vakantie van 2,5 dagen. Hierover later meer.

We wilden namelijk voor we het vergeten nog even iedereen die reageerde op ons berichtje over de Paasbrunch bedanken. Heel lief dat er zoveel mensen even de moeite namen om te reageren. Tja, het waarom is ons ook niet volledig duidelijk. Nou ja, eigenlijk wel. Want het lijkt erop dat er persé ook een aantal anderen moest worden uitgenodigd die er bij ons echt niet meer inkomen. Overigens om heel plausibele redenen hoor, want we laten ons niet belazeren en/of misbruiken. Dat lijkt logisch, maar blijkbaar alleen als het jezelf overkomt.

Maar dan nog blijft het heel jammer!!! En maakt ons dat nog steeds verdrietig, we deden dit altijd met heel veel plezier, en met de huidige beschikbare communicatiemiddelen had even overlegd kunnen worden. Even de vraag ‘Goh, dit is het plan, vinden jullie het goed?’, wij zijn immers de bedenkers van dit hele festijn, en toen wij het 1 keer niet konden organiseren i.v.m. de ziekte van de vader van PP is dat ook zo gebeurd. Het op dit manier ‘spelen’ en eromheen draaikonten en wijzen naar een ander, nee, dat snappen wij niet. Maar het blijkt dus dat wij daarin niet de enigen zijn. Ook achteraf kan niet even sorry worden gezegd. Jammer maar helaas dus! Zeker voor de mensen die nu ’tussen wal en schip’ vallen, of op andere wijze klem zitten… ’t is niet anders! Het levert overigens wel weer een prachtig hoofdstuk op voor mijn boek …

hersteld! Er bleek gewoon een beetje ruis op de lijn van buuv met de weergoden, want zaterdag eind ochtend trok de boel al helemaal open en in de middag kon er weer lekker buiten worden gewerkt. Wij deden het wat rustiger aan…. want bij zo hard hatseflatsen achter elkaar, merk je toch dat je geen 20 meer bent .

PP reed nog wel even in de ochtend naar Pamiers, want daar had ik de dag ervoor al 2 ongelofelijk leuke stoeltjes zien staan. Maar moest natuurlijk nog wel even door de baas zelf worden bekeken…

En … tata!!! Zo super in 2 kamers, exact de stijl die we zoeken en de kleur is ook geweldig!

Verder … rust…. maar wel even een gezellig dinertje met de buren op zaterdag in elkaar geknutseld. En gisteren nog een heerlijke dag vrijaf genomen. Heerlijk in het zonnetje. Het woei wel, maar een kniesoor die daarop lette.

Het was wel heel mooi om te zien, je zag de sneeuw die die ochtend nog heel duidelijk zichtbaar was, wegsmelten….

En uiteraard lekker buiten eten met eerst een Frans apéro …. not bad at all!!

Wij vinden dat ook helemaal niet erg hoor!! Als we er maar bij kunnen zijn… en het liefst op een lekker kleedje!!! Als dan het baasje daar ook nog bij komt liggen… dan is het ècht feest!!! Haha!!

De week begint nu wat grijzig, maar het gaat weer mooier worden. Fijn om o.a. nog wat werk in de tuin te gaan doen, en nog wat kozijntjes te gaan schilderen. Het kan maar allemaal af zijn, niet??