Ferme Beauregard Les Pyrénées

Jawel, jawel….. ze komen weer in de buurt!!!

Zoals elk jaar komt de Tour de France weer bij ons
in de buurt, meestal binnen één uur rijden. Voor 2018 gaat de tour op dinsdag 24
juli van Carcassonne naar Bagnères-de-Luchon de 16e etape van 218 km. Volgens de laatste informatie rijden ze door Pailhes heen, bij ons zo’n 10-15 km vandaan (afhankelijk van waar je gaat staan). Altijd een leuk feest, dat geweldig is om mee te maken. Niet alleen het langsrijden van de tourrijders, maar vooral ook het sfeertje erom heen….

Zo zaten wij er met onze neus bovenop, 5 jaar geleden….

En…. het goede nieuws is dat we nu ook nog ruimte hebben in zowel de gites als in onze familiekamer (waarin je uiteraard welkom bent met zowel 2 als 4 personen)….

Ik zou zeggen: boeken!!!!

Nou ja, niet zo heel veel nieuws te melden….

Het weer bleef hetzelfde: prutweer, met heel veel regen. Bah! En dus maar weer verder modderen op het internet om de sites weer netjes op orde te krijgen, en ook weer nieuwe marketingkanalen aan te boren. Altijd goed om weer via andere wegen ook bereikbaar te zijn, niet?

En ondertussen ’s avonds ook nog wat doorfrunniken…. er kwamen weer wat nieuwe puppekes uit naald en draad te voorschijn…

En zoals gezegd: DE Rijgsjaal! Een rage onder de hakers….. ik volgde gedwee

En verder reden we wat heen en weer voor de nodige dingen….. want vorige week ‘mocht’ ik o.a. eindelijk naar de oogarts. ‘Mocht’? Ja, mocht. Want als je hier een afspraak met een oogarts wilt maken, dan ben je zo een maand of 9 à een jaar verder. En voor een dubbelfocusbril, waar ik toch eigenlijk aan moet, moet je hier nu eenmaal een voorschrift van de oogarts hebben. Dat doet de opticien hier niet. In ieder geval niet het 1e voorschrift. En eigenlijk wil de ziektekostenverzekering hebben dat je sowieso naar de oogarts gaat voor je een bril krijgt (in ieder geval, dan pas wordt er iets vergoed), wat overigens dan ook verklaart dat het zo druk is bij oogartsen. Als iedereen daar langs moet…..

Nu had ik al vorig jaar oktober een afspraak in Pamiers gemaakt voor eind juni, maar bedacht ik me dat ik wellicht richting Toulouse eerder terecht zou kunnen. Zou fijn zijn want de huidige situatie (het voorzetten van een leesbril voor mijn andere bril) is niet ideaal te noemen. En ja, ik maakte eind december nog een afspraak voor vorige week, en dat is uiterst acceptabel te noemen. Wel in Labège, dus heen en weer karren.

Maar goed, binnen een uur weer buiten, incl. grondige check (waarna ik nu na 6 maanden weer terug ‘mag’ komen voor controle) en het felbegeerde brilvoorschrift.

En dan begint ‘de lol’ pas…… want dan ga je met dat voorschrift naar ‘onze eigen’ brillenzaak, en kom je met een offerte buiten waar je steil van achterover valt. En dat alleen voor de glazen dan hè? Want mijn brillen zelf zijn nog prima, dus ik dacht alleen de glazen dat scheelt. Diverse offertes later hebben we ons er het weekend nog eens verder over gebogen en de conclusie is: hier kun je op afstuderen!!!

Soorten wel/niet merkglazen, welke dikte/sterkte en wat voor wel/niet spiegeling, wel/niet/kleurfilter en dan de bijbehorende prijzen. Pfff……. Nu is dit soort dingen voor PP altijd een hobby, hij zoekt nu eenmaal graag dingen uit, en dus waren we goed voorbereid. Waarvoor? Voor als de manager van onze vaste brillenzaak zou terugbellen. Want degene die ons hielp … tja…. kan het kind zelf niets aan doen, begrepen we later toen we de manager spraken. ’t Is het systeem. Zij worden ook gehouden aan (kunstmatig hoog gehouden – eigen toevoeging hoor!) prijsafspraken met de aanvullende verzekeraars. En zijn genoodzaakt om die bepaalde merken als eerste aan te bieden. Terwijl er een prima – veel goedkoper en kwalitatief vergelijkbaar – alternatief is.

Kortom: na nog een extra ritje Pamiers, de opdracht geplaatst, en als het goed is kan ik eind volgende week voor het eerst dubbelfocussen….. ben benieuwd.

Gisterenmiddag kwam overigens voor het eerst weer eens een zonnetje tevoorschijn. En vandaag ook lekker (en mooi!) buiten.

We begonnen ons al zorgen te maken dat die zon nooit meer zou wederkeren…. onze achterbuuv verzuchtte vorige week al ‘er zijn januarimaanden geweest dat ik soms mijn laarzen aan moest, maar nu is er nog geen dag geweest in januari dat ik zonder kon’, bij het verzorgen van haar schaapjes en lammetjes….. Tja…..

Afgelopen week weer fors gewerkt. Geen fysiek zwaar werk hoor, maar de sites moeten bijgewerkt, advertenties ge-update etc. En nog de nodige dingen betaald , zoals de toeristenbelasting en de sociale lasten over het laatste kwartaal van vorig jaar. Wat klinkt dat ver weg overigens….. Maar goed, wat mot dat mot.

Maar ook af en toe er uit. Erop uit met Sunny zat/zit er ff niet in: eerst ff niet echt zin in…. viel/valt echt zwaar, het verlies van VIP. En daarbij komt: het is niet echt geweldig weer….. maar ja, een dagje ‘gewoon’ weg, ff met de auto is ook niet verkeerd. PP had zijn zinnen gezet op een camperbeurs in Toulouse. Altijd grappig om nieuwe modellen te zien en (voor hem dan) ff te kwijlen… Helaas liet ook toen het weer te wensen over, en was de beurs buiten. En helaas ook niet veel nieuws. Niet dat we plannen hebben hoor, maar een mens mag toch kijken, niet?? Er stonden ook dit keer trouwens weer ‘foute Fords’. Dus blijkbaar niet te slijten…

Nog even de frietjes van de Burger King uitgeprobeerd (en goedgekeurd), en bij mijn grabbelwinkel (lees: Emmaus) wat bolletjes gescoord. Heerlijk om weer verder te kunnen punniken

Gezien ook het weer steeds tussen de buien door gelopen met de piemels. Want die natte-honden-odeur kennen we onderhand wel. Maar nat of niet: ze zijn wel heel populair onze piemels!! Bij het ‘nieuwe huis’ iets verderop hebben ze sinds enige tijd een hardstikke leuk klein hondje, Bella genaamd. Normaliter al leuk als je daar langs loopt. Alle 3 neus aan neus aan het hek. Maar nu…. is ze loops. En dat zorgt voor wat meer problemen. Want zij neemt geen genoegen met zomaar een hek, graaft er onderdoor, springt er overheen etc. Dus als we langslopen dan hebben we gezelschap. Nu zijn de verhoudingen wat ingewikkeld (ja, zelfs in de hondenwereld), want Izzy vindt haar errug leuk, zij vindt daarentegen Bajou leuker, en Bajou? Ach…. die vindt iedereen leuk. En dus… ingewikkeld. Maar … ook wel lastig. Want als wij willen wandelen met die boys van ons, hebben we haar er dus bij mee. Wat niet de bedoeling is. En vaak is bij hen niemand thuis, dus moet ze weer over het hek worden gezet o.i.d.

De eigenaar van Bella was het gisteren, nadat we haar 2x terug hadden gebracht, redelijk zat. Hij had al elektradraad gespannen, maar daar trok ze zich nix van aan. Vandaag zagen (en hoorden!) we dat ie inmiddels een dubbel draad heeft gespannen, en dat ze nu vastzit in de garage. Waar ze zich niet in kon vinden… getuige het gejank. Wel zielig. Maar goed. Izzy ging met heel veel moeite met ons mee, hij had haar graag bevrijd. Enzo…..

Maar ja, gelukkig zijn dat al onze zorgen, want we hebben begrepen dat één van de honden van Mike en Jik er meer moeite mee heeft…. en zij dus ook. Arme Skip… Janken en al dat soort taferelen. Hopen dat het snel weer over is…….

Overigens was dat niet het enige vrouwelijke schoon dat het op onze knappe piemels had voorzien. Want gisterenochtend werden we hardhandig gewekt door een heftig blaffen van onze boys, en toen PP ging kijken en de voordeur open deed sprong Crème naar binnen. Een ongelofelijk lief labrador-teefje van 2 heuvels verderop, die veel vaker een kijkje komt nemen. Echt een fan van onze piemels dus. Inmiddels staat het tel.nr. van haar baasjes in onze mobiel, en als PP belt ‘s.v.p. een taxi pour Crème’, dan staan ze binnen no time op de stoep. Dit keer ook met een heerlijk flesje…

Echt niet nodig, maar wel aardig….. Tja, ik snap Crème wel… je moet maar van knappe boys houden!!!

Gelukkig dus ook even tijd om wat te ontspannen, zeker in het weekend staan we onszelf dat toe. Het is ook prutweer, en dus heerlijk verder freubelen. Niet alleen met naald, draad en andersoortig hobbymateriaal

maar uiteraard ook weer de diverse receptjes uitproberen. Voor a.k. seizoen… Deze is goedgekeurd, het ‘verrassingspakketje’….

Oh ja, en inmiddels kwamen er behalve poppetjes ook andere dingen van de naald gerold…. PP wilde een warme sjaal. En die kreeg ie! Nu al echt nodig gebleken met de schrale wind…

En ik ben ook aangestoken… door het ‘rijgsjaalvirus’…. Het wattuh??? Het rijgsjaalvirus…. met een beetje mazzel binnenkort het eindresultaat…

En dat nog zelfs ruim voor Chandeleur…. dat is nl. pas op 2 februari a.s. Maar nu… gewoon omdat we zin hadden in pannenkoeken, èn omdat er nog ontbijtspek over was. Daarom dus….

Even genieten van het zonnetje …

Vanochtend begon de dag van PP wat vroeger dan de mijne…. hij wandelde nog in de optrekkende mist over de velden…. zag er prachtig uit!!

Ik was blij dat ik nog even door kon maffen… Bajou had ons nl. al enkele nachten steeds weer uit de slaap gehouden, en niet helemaal voor nix… zijn darmen (weer) totaal van slag. Lijkt erop dat ook hij VIP mist…. Niet zo raar overigens, want toen hij bij ons kwam was VIP er al, dus hij weet niet beter….. ook dat moet wennen. Wel heel raar nog steeds….

Wel fijn dat het weer even rustig is in de lucht. Na 2 forse stormen, en een ons nèt niet rakend onweers- en bliksemspektakel mag het voor ons wel weer even wat minder. Er kwamen ook bakken met regen naar beneden, zou lekker zijn als alles even de kans kreeg om op te drogen.

Onze ‘vakantie’ is inmiddels ook weer ten einde. En dat van de meeste mensen, want inmiddels al lekker weer wat reserveringsaanvragen binnen gekregen. We hebben er weer zin in!!

Versterking is ook geregeld: meet Franswahh!! De versterking van de keukenbrigade voor de zomer …

Zo’n knap mènneke…. en fotogeniek tot en met…..

Lieve VIP,

Helaas hebben we gisteren afscheid van je moeten nemen, het
ging niet meer. Ruim 10 jaar geleden hebben we je gevonden, je was nog geen
twee weken oud. We vonden je in de schuur, krijsend, je wilde eten, honger J.
Een paar dagen hebben we je Remi genoemd, je was op dat moment tenslotte alleen
op de wereld. Je was zo jong dat we je hebben groot gebracht met een
speenflesje, je zoog zo hard aan de speen dat deze naar binnen werd gezogen. En
Remi, de zielige kleine kat werd al heel snel VIP, Very Important pussycat. Je
was de belangrijkste, dat vond je, en vandaar VIP! Je bleek nog een zus te
hebben, we noemden haar Poeska, en toen zij overleed heb je voor haar kleintjes
gezorgd, je hebt ze wat afgepoetst, je was een echte ome VIP.

Ruim 10 jaar hebben we van je genoten: je was echt deel van
ons gezin, een vriend. Ook een vriend van vele van onze gasten, je was vriend
met ieder die je aandacht gaf.

Als keizer liep je over jouw domein, en duldde daarbij geen
andere katten. Ik noemde je daarom ook mijn kleine terrorist: je zorgde dat er
geen andere katten op ons terrein kwamen. Bajou en Izzy waren zijn jouw vrienden,
samen waren jullie het ‘entertainmentteam’. Je lag ook graag bij hen, vooral
mijn auto was zeer geliefd. Je gaf Bajou altijd kopjes en dat doet Bajou nu ook
bij ons. Wij waren personeel voor je, en hebben dat met heel veel plezier
gedaan. Genoten van alle mooie momenten, het heerlijke schootje van het
vrouwtje. Waar je de laatste avonden niet van af was te slaan. Helaas ging het
niet meer, een vreselijke ziekte, en het is helaas te snel gegaan.

Lieve VIP we houden van je!!! Rust zacht lieve schat!!