is beloofd. Nog even een stukkie over ons reisje Nederland….. want er was best wel wat te vertellen…..
Het was nl. een enerverend reisje! We dachten woensdagochtend 7 februari rond 09.00 te vertrekken. Mooi na de spits rond Toulouse, en dan een flink stukkie tuffen, kijken waar we dan uit zouden komen einde van de dag voor een overnachting.
Alles al helemaal voorbereid op de dinsdag. Sunny stond er klaar voor, zelfs het water bijgevuld etc. Nog ff een rustig dinsdagavondje, beetje zappen, even een happie eten en dan op tijd naar bed. Maar hoe anders werd dat….
Ik kreeg nl. rond 19.00 uur op mijn mobieltje een alertje van de La Depeche, daar kun je je op abonneren, dan krijg je het locale nieuws even onder de aandacht gebracht. Heel vaak betekent dat dat er ‘nieuws’ is over de prestaties van het rugbyteam van Toulouse, en voor ons dus totaal niet van belang, maar nu…. een berichtje over boze boeren, die op woensdagochtend om 06.00 uur de toegangsweg naar Toulouse zouden gaan blokkeren, en daarna de akties ook uit zouden breiden richting het centrum. Weer eens iets met subsidies….. Zucht…..
Neeeeeeeh!!! Ook vanuit de richting Carcassonne naar Toulouse zouden ze de boel plat leggen, en dus geen mogelijkheden voor ons om af te reizen. Wat nu te doen? Nou… niet meer thuis eten, snel een paar bammetjes smeren voor onderweg, de inhoud van de koelkast inladen in Sunny, even douchen en….. en route!! 2 uur na de ontvangst van het berichtje zaten we in Sunny en waren en route…. 21.15 uur reden we weg…. een persoonlijk record. Wel heel raar overigens, leek net of we stiekem in het donker uit ons eigen huis wegslopen …. 
Toulouse werd zonder hindernissen genomen, maar daarna…. volgde Montauban. Alwaar er een wegomleiding was wegens werkzaamheden, en laten de boeren die dinsdag nu al daar akties hebben gevoerd, zodat we alsnog vast kwamen te zitten op binnenwegen waar brandende stapels met autobanden en hooibalen de weg versperden. Om een heel lang verhaal kort te maken: na Cahors konden we de autobaan weer op, om zo uren later dus weer op pad te zijn. Heel fijn!
Na dit oponthoud had PP zich voorgenomen om een behoorlijk stukkie te tuffen, en zodoende legden we rond 3.15 uur aan op een dorpspleintje in een plaatsje voorbij Limoges. Daar stonden al een campertje of 6, dus prima. Inmiddels was de regen overgegaan in sneeuw, en toen we na een kleine 4 uur slapen verder wilden lagen de wegen behoorlijk vol. Mmmmm…
Gelukkig waren de snelwegen goed te berijden, tenminste…. tot aan de volgende hindernis.
We hadden al gehoord dat wegens de enorme sneeuwval alle wegen naar Parijs waren afgesloten, en zelf al ons plan getrokken om dan ‘rechtsom’ te gaan. Ons niet realiserend dat het feit dat de boel afgesloten was, voor een chaos zou leiden op die andere weg. Want het was niet alleen zo dat de boel afgesloten was, maar de wegen waren ook nog eens ofwel niet gestrooid, ofwel slecht gestrooid. Overals stonden vrachtwagenchauffeurs op de vluchtstroken en andersoortige ruimtes waar ze vonden dat ze een wagen konden parkeren. Heeeeeeel veilige situatie!! Maar niet heus. En ijzige wegen…..
En een stukkie verder, in de Belgische Ardennen, was ook geen pretje. Gelukkig trekt PP zich nooit zoveel aan van die dingen, en reed ons veilig en wel in NL aangekomen door naar een hele mooie groene 
Wat kan een mens daar zin in hebben!!!! 
En een uurtje ofzo later konden we aanleggen in Westervoort. Nog even bij moeders wat gedronken en toen ging het licht uit.
De volgende dagen de boodschappen kunnen doen en zaterdag gezellig met de familie gegeten en zo de 75-ste verjaardag van (schoon) ma gevierd.
De 3 aapjes op een rijtje…. whaha!
Op maandag mochten we ons melden in ‘s-Heerenberg, om daar alle benodigde spullen af te geven voor het vervaardigen van nieuwe paspoorten. Sinds de NL-consulaten in Frankrijk zijn gesloten kan er immers – behalve in Parijs, maar daar moet je dan blijven tot ie klaar is, een paar dagen later – nergens meer een paspoort worden geregeld. En moet er uitgeweken worden naar de daartoe aangewezen (grens)gemeentes in NL. Gelukkig waren alle stukken in orde, en zouden we max. 3 werkdagen later onze nieuwe paspoorten, met gelukkig nu een geldigheidsduur van 10 jaar, kunnen opghalen.
En in Westervoort teruggekomen konden we mooi gelijk aan de kook. Want op de eigenlijke verjaardag, de 13e, zouden er nog vrienden komen om dit heuglijke 75-jaarlijke feit te vieren.
 |
 |
 |
 |
Uiteraard kreeg ik geweldige hulp…. tssss…. lekker op het kleedje…… lui zijn…..
Hieperdepieperdepiep…. hoera!!!
Woensdagochtend belden we naar ‘s-Heerenberg en bleken de paspoorten al klaar, zodat we donderdags na de koffie in de ochtend nog konden vertrekken. Uiteraard mèt buit, zodat we niet verhongerden onderweg
en dat ik weer voldoende te doen zou hebben…. alsof ik me daar zorgen over zou maken 
Vrijdag was een perfecte dag om te rijden: hoe dichter we bij huis kwamen, hoe warmer het werd! Rond 17.00 uur aangekomen was het maar liefst 18 graden en met een zonnetje. Hoe verkeerd kan dat zijn??
Tja, en dat dan daarna het meegebrachte griepje doorbrak….. dat hadden we niet echt gepland. Tot op heden lopen we beiden nog steeds niet helemaal fit rond. Zoals ik al eerder schreef: ut mot slijten….. alhoewel we zelfs op het NL nieuws vernamen dat het echt de spuigaten uitloopt met de grieppatiënten op dit moment. De epidemie duurt al ruim 11 weken wordt er gezegd. Nou, hier op ons eilandje hopen we dan toch dat het binnenkort geheel over is. En anders gaan we in quarantaine…..
